Een beetje slecht ben ik wel in het bijhouden van mijn weblog, zeg maar gerust heel slecht.. Inmiddels ben ik dus niet meer in Laos en alweer een dag of 10 in Thailand. Een korte samenvatting van de afgelopen weken is dus zeer op zijn plaats!
Na Phonsavan zijn we doorgereisd naar Vientiane, waar we een dag tempels, stupa’s en de Laos variant van Arc de Triomph hebben bezocht. 30 oktober mochten we Kirsten eindelijk verwelkomen en hebben haar met een tuktuk opgehaald van het vliegveld. Na een goed nachtrust voor Kirsten, hebben we het boeddhapark in Vientiane bewonderd. Helaas geen tempels voor Kirsten, want die zijn we behoorlijk zat!
En toen kwam de slaapbus naar Don Det, waar ik een klein bed met een Aziatisch vrouwtje moest delen, nooit geweten dat zulke kleine personen zoveel plek in beslag nemen! Op Don Det moesten we eerst nog ruim een half uur met onze zware backpacks over een zandweggetje tussen rijstvelden, buffels en koeien doorlopen. Om uiteindelijk te ontdekken dat er geen guesthouses waren met kamers voor drie personen. We hebben dus een week lang lekker knus met z’n drieen in een tweepersoonsbed geslapen! Kostenbesparend was het zeker. We betaalden omgerekend nog geen 2 euro per persoon..! Het eiland Don Det is werkelijk prachtig, geen aangelegde wegen, geen auto’s, veel natuur en sinds 6 maanden pas stroom. We hebben genoten van het uitzicht, de rust en de ontzettend vriendelijke mensen.
Maar helaas kwam er een einde aan het paradijsje Don Det. Op 10 november moesten Ingrid en ik de grens over, omdat ons 30-dagen visum verliep. Kirsten hebben we moederziel alleen achtergelaten in Laos en zijn zelf doorgereisd naar Chiang Mai, Thailand. In Chiang Mai hebben we Ingrid haar kinderdroom in vervulling laten gaan en hebben tijgers een knuffel en een aai gegeven bij Tiger Kingdom.
Voor mijn ‘niet-kinderdroom’, maar wel iets wat ik graag wil doen, moesten we naar Pai. Hier hebben we gereden op olifanten en ermee gezwommen. Of ik bang was? Nee, niet eens! Nou ja.. Totdat ik erop stapte.. Ineens was de grond ruim 2,5 meter onder me en toen de reus direct begon met wandelen, liet ik me toch wel even het volgende ontglippen: “Ingrid, ik weet niet of ik het zo leuk vind, het is zo hoog” Dat momentje even daargelaten vond ik het werkelijk fantastisch. Vooral toen we de rivier ingingen. Er gaat best veel water in zo’n slurf en als zo’n beest gaat schudden blijf je echt niet zitten! En natuurlijk lacht de olifant je dan heel hard uit! (Tenminste daar lijkt het op)
Nu zijn we alweer in Bangkok, voor de laatste paar dagen van onze reis. De tijd is echt voorbij gevlogen en heb het gevoel dat iemand mij stiekem in de maling neemt en de klok even wat harder laat tikken. Net zoals ’s ochtends vroeg en ik op tijd probeer te komen op mijn werk. Maandag zal ik een laatste verslag plaatsen van de stad Bangkok, waar ik alweer een aantal mooie dingen heb beleefd. Dinsdagochtend (23 november) mogen jullie me weer verwelkomen in het koude Nederland. We landen om 8.35u, met vlucht AF1240 uit Parijs. Tot dan?!
Wat een geweldige ervaringen allemaal, ik heb je mooie foto’s bekeken en moet zeggen ze zijn werkelijk prachtig!
Ik dacht al dat ik een stukje van je weblog had gemist door de drukte waar ik momenteel in zit met mijn nieuwe baan, maar dat is dus niet zo, je had het veel te druk met genieten i.p.v. te schrijven en gelijk hebben jullie.
Helaas kan ik je niet afhalen en daar baal best een beetje van, maar dinsdag heb ik van de vroege ochtend tot de late avond een belangrijke cursus.
Geniet nog even ven jullie laatste dagen daar en een hele goede terug reis gewenst.
tot snel om alle verhalen aan te horen.
Liefs Iza xx