Aangekomen op het vliegveld in Vientiane, sluiten we aan in een lange rij voor ons visum.
Na een uur zijn we de trotse eigenaressen van een Laotiaans visum voor 30 dagen en staan we voor de ATM om wat kip te pinnen.
Natuurlijk arriveren we niet in een land zonder avontuur en deze start dan ook direct bij het zien dat er nog geld in de ATM zit. Ik pak de biljetten eruit en wil achter de man aanrennen die net een half miljoen is verloren maar hij is al nergens meer te bekennen. Netjes opgevoed als wij zijn laten we onze naam en emailadres achter bij de informatiebalie op het vliegveld, zodat we de man zijn geld kunnen teruggeven voor het geval dat hij terug komt. We komen net uit het corrupte Maleisie dus geld op het vliegveld achterlaten willen we niet.
’s Avonds eten we bij een Frans restaurant en dat is volop genieten. Stokbrood met kruidenboter, camembert als voorgerecht en pasta met Roquefort als hoofdgerecht met een lekkere witte wijn erbij. Na wekenlang alleen maar rijst en noodles is dit echt een verademing!
13 oktober 2010
Vandaag staat in het teken van lekker uitslapen, lunchen met stokbrood en opzoek naar een boekenwinkel waar ze Lonely Planets van Laos verkopen. We maken een planning van wat te bezoeken in Laos en dan is de dag alweer voorbij. Morgen vertrekken we naar Vang Vieng om 10.00u
14 oktober 2010
We denken ruim op tijd te zijn, maar ineens is de buschauffeur een half uur eerder. We worden met een minibusje naar het busstation gebracht, waar onze vier uur durende busreis van start gaat door de bergen en over de slechte wegen van Laos. Natuurlijk moet ik weer nodig plassen onderweg en na een half uur weten we de aandacht van de buschauffeur te trekken, hij gaat direct op zijn remmen staan. Maar, waar zijn de bosjes om in te plassen?! Even improviseren en achter de bus plassen, midden op de weg!
In Vang Vieng worden we opgewacht door werknemers van guesthouses die ons graag een kamer willen aansmeren. We besluiten met een mee te gaan die zegt dat 10 minuten lopen van het busstation zijn guesthouse zit. Na 10 minuten zijn we er nog niet en de backpack wordt toch wel een beetje zwaar. We vragen of we er al bijna zijn en hij wijst een boom aan, eenmaal die boom te hebben bereikt, blijken we nog verder te moeten lopen en na nog 2 keer zijn we het zat. We vragen hem nogmaals of we er al bijna zijn, hij wijst weer een nieuw punt aan. Ik zeg dat we het nu toch echt wel zat zijn en als dit punt niet klopt we opzoek gaan naar een ander guesthouse. Hij bevestigt dat het echt daar is en wij weten eigenlijk al dat dit niet klopt. Eenmaal daar aangekomen blijken wij het juist te hebben en gaan opzoek naar een ander guesthouse.
Na 5 minuten hebben we al een geschikte plek gevonden te hebben. Een luxe bungalow aan het water met balkon en dat voor nog geen 6 euro per nacht!
’s Avonds zitten we gezellig te eten bij een restaurantje. Totdat het begint te flitsen en te donderen. En na een paar minuten FLITS, BOEM en totale duisternis. En daarna blijft het maar flitsen zonder de donders. Wij krimpen in elkaar van schrik, zulk erg onweer hebben we nog niet eerder meegemaakt!
15 oktober 2010
Vannochtend word ik verwend met een ontbijtje op het balkon en allemaal lieve verjaardagsberichtjes die door Ingrid worden voorgelezen.
Ik ben echt superblij met deze verrassing, want het is toch wel erg vreemd om jarig te zijn in dit warme weer, zover van jullie allemaal verwijdert!
Iedereen die Ingrid een berichtje heeft gestuurd wil ik ook bedanken voor dit geweldige cadeau!
Om 12u gaan we mijn verjaardag vieren met tubing, het drijven op een tractorband over de rivier. Tubing blijkt een grote speeltuin voor volwassenen te zijn.
Langs de rivier staan allemaal barretjes waar je kan aanleggen met je tractorband. Er wordt dan een touw met een flesje naar je toegeworpen en dan word je naar de bar toegetrokken.
Natuurlijk lijkt dit iets makkelijker als dat het is. Ingrid wordt binnengehaald, maar bij mij komt het touw niet in de buurt en ik drijf vrolijk verder.
De jongen die net nog met het touw in zijn handen stond, springt met kleren en al de rivier in en brengt me zwemmend naar de kant. Dat is nog eens handig, want ik was echt niet van plan om het koude water in te gaan!
16 oktober 2010
Een beetje vroeg is het wel om op te staan om 8.00u na het vieren van je verjaardag. Maar we willen graag door naar Luang Prabang. Dit is zeker geen korte busrit en duurt ruim zes uur en dat voor een afstand van maar 168 kilometer..! Onderweg zien we mensen handmatig de weg asfalteren. De een staat met een emmertje grind, de volgende gooit asfalt erbij in het gat en vervolgens gaan ze er rustig bijzitten totdat het is opgedroogt. De Laotianen doen hier alles lekker rustig aan en haal ze vooral niet uit hun eigen tempo! Ook koeien, buffels, geiten, kippen en anderen dieren mogen van de weg gebruik maken en als de bus er langs wil wordt en gewoon even luid getoeterd.
17 oktober 2010 – 20 oktober 2010
Luang Prabang is een prachtige stad die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat, om 23.30u ’s avonds sluit elke kroeg omdat er een avondklok geld en dan is het heerlijk stil buiten!
We huren we fietsen om Luang Prabang te bezichtigen. Behalve veel scooters en tuktuks is er weinig ander verkeer op de weg. We bezoeken een aantal prachtige tempels, welke vol staan met kleine boeddha’s maar ook met gigantische boeddha’s. Alle tempels zijn compleet versiert met goud en beschildering en ander pracht en praal. Ook staan we een dag om 5.00u ’s ochtends op om monniken die almen halen te bezichtigen. De almen worden meestal uitgereikt door vrouwen, die in ruil hiervoor een zegen van de monniken ontvangen. Monniken zijn er in alle leeftijden. Niet iedereen is hier voor zijn hele leven monnik. Het is namelijk gebruikelijk om na je middelbare school en voordat je gaat trouwen als monnik te leven voor een korte periode.
Op de avondmarkt worden we bij elke kraam begroet met een grote glimlach en Sabaii-dii. Handig als ik ben met vreemde talen maak ik er al snel Sabai-da van als ik denk dat ik het eindelijk doorheb..
We bezoeken ook de Pak Ou grotten die vol staan met boeddha beelden. We klimmen een trap op de grot in er staan er veel, maar het blijkt toch wat minder imponerend te zijn dan verwacht. Maar er is nog een kans er is een tweede grot. We beginnen aan een klim naar boven op een gigantische lange trap waar geen einde aan blijkt te komen. Hijgend en zwetend komen we boven. Deze grot is donker en je kan alleen iets zien met een zaklamp en het blijkt minder voor te stellen dan de eerste grot..
’s Middags zijn de watervallen aan de beurt, deze zijn echt prachtig. Daar willen we wel in zwemmen! We duiken in het water, wat iets kouder blijkt te zijn dan verwacht. Maar verfrissend is het zeker.
Op de weg terug naar het guesthouse stappen we weer in de minivan en de chauffeur blijkt wel erg naar laolao te stinken en rijdt bijna over een oude man en een puppy heen. We zien ook een buffel in een tuktuk. Hoe ze die erin hebben gekregen is een raadsel. Ingrid wil er een foto van maken en pakt haar camera. Waarop de chauffeur stopt omdat hij denkt dat we een foto van het landschap willen maken. We maken hem duidelijk dat dat niet nodig is aangezien het uitzicht niet erg spectaculair is, maar dat we wel een foto willen maken van de buffel in de tuktuk. Dus geef een beetje gas.. Zodra we bij de tuktuk aankomen is de chauffeur onder invloed van laolao alweer vergeten dat we een foto wilde maken en rijdt er vol gas langs.
Er breekt nog een gebroken nacht aan met een verstopte wc. (We komen erachter dat we geen wcpapier hadden mogen doorspoelen nadat Ingrid naar de wc is geweest.) Helaas had ik iets verkeerds gegeten ’s avonds dus die verstopte wc kwam niet erg van pas. Na een dag van de slappe lach en nog een poging te doen om de wc te ontstoppen met een 3 liter fles cola en een fles mr. Muscle, maken we het besluit dat we de volgende dag maar beter snel kunnen vertrekken. Een beetje medelijden met de schoonmaker hebben we wel..
Geef een antwoord