Van Kota Kinabalu naar Kota Kinabalu

Aangekomen op het vliegveld in Borneo schiet ik twee backpackers uit Engeland aan, een taxi delen scheelt weer 15 ringit. Een reservering voor een guesthouse hebben we nog niet gemaakt, het eerste guesthouse wat we proberen is vol. Het tweede guesthouse zegt nog ruimte te hebben, maar eerst zijn er 8 wachtende voor ons. Eenmaal aan de beurt na een half uur wachten krijgen we de mededeling dat ze vol zitten. Grom, dat hadden ze een half uur geleden ook wel kunnen zeggen! Na de vrouw achter de receptie duidelijk te hebben gemaakt dat het echt geen stijl is, belt ze een ander guesthouse voor ons. Aangekomen gooien we kreunend onze tas neer. Zo’n backpack is toch best zwaar als je hem een tijdje op je rug hebt! De volgende dag hebben we vooral rustigaan gedaan en uitgezocht wat onze eerste bestemming wordt op Borneo. We besluiten om te beginnen in Sandakan.

De volgende ochtend om 7.00u staan we alweer naast ons bed. Bij het ontbijt komen we Sandra tegen, een Duits meisje waarmee we gister ook al hebben gesproken. Zij blijkt ook naar Sandakan te gaan, erg gezellig dus! We stappen samen met haar in de taxi welke ons naar het Sandakan busstation brengt. De taxichauffeur zet ons een straat achter het station af. Hij vertelt ons dat er zoveel verkopers zijn op het busstation dat ze direct op de taxi afrennen en je backpack uit de kofferbak trekken om hem vervolgens in een bus te gooien, zodat je meer voor de bus betaald dan het gebruikelijke tarief.
En inderdaad zelfs in de straat achter het station komen ze al op ons af en laten ons niet met rust. We negeren ze en kopen een busticket aan de balie en de 6,5 uur durende busrit kan beginnen.

We rijden met de bus door een prachtig berglandschap, wat echt onvoorstelbaar mooi is! Helaas stopt de buschauffer niet om even van dit landschap te genieten en scheurt stevig door over de hobbelige wegen. Aangekomen in Sandakan moeten we wederom een taxi nemen. In het guesthouse delen we de kamer met Sandra. Vrijwel direct gaan we opzoek naar een internetcafe, we hadden Kirsten beloofd om te bellen via skype, want eind oktober komt ook zij naar Azie en gaat ze twee weken met ons meereizen! Helaas in heel Sandakan is geen internetcafe te bespeuren en moeten we het opgeven.

Vrijdagochtend lopen we al heel vroeg met Sandra richting een travelagency die de reizen naar het Turtle island verzorgt. Ze blijken de komende maand al volgeboekt te zijn. Erg jammer, dan maar een dagje rustig zonnen op het strand! Maar niet in Sandakan, hier ligt het strand vol met afval. We vragen om informatie bij de receptie van het guesthouse en het blijkt dat we een boot moeten nemen naar een eiland. We stappen op de boot, maar komen na 20 minuten niet aan op een tropisch strand.. We zien een lange pier, met aan het einde allemaal huisjes op palen en heel veel afval! Wanneer we de pier aflopen trekken we erg veel bekijks. We hebben nog de hoop dat we aan de andere kant van het eiland, wel een prachtig strand aantreffen. Begeleid door een inwoner en een hele rij met kinderen lopen we naar het strand. Maar helaas ook hier is het een grote vuilnishoop! We besluiten terug te gaan naar het dorpje en worden hier door vele bewoners bewonderd.
Ontoerend en geweldig om te zien hoe gelukkig en liefdevol mensen kunnen zijn, ondanks het weinige wat zij hebben.

Zaterdagmiddag komen we aan in Sepilok om Orang Oetans te bekijken. Helaas zijn de bezoekers niet erg stil, waardoor we maar twee orang oetans hebben gezien, die vervolgens werden weggejaagd door makaken.

Maandag zijn de hotsprings en de Canopy Walkway aan de beurt in Poring. Opweg naar de Canopy Walkway blijkt dat we een gigantische klim naar boven moeten doen. Eenmaal aangekomen denk ik O, jee! Het is toch wel erg hoog.. De hoogtevrees speelt op, maar ach angsten moet je overwinnen. Dus loop ik over een ruim 30 meter hoge touwbrug door de jungle met een gillend Japans grietje voor me. Eenmaal op de touwbrug valt het toch wel mee en het uitzicht is schitterend! Eenmaal aan het einde gekomen vind ik het stiekem toch wel jammer en had ik nog wel wat meer bruggetjes willen doen. Weer beneden lopen we nog even twee kilometer naar een waterval, om daarna heerlijk te ontspannen in de heetwaterbaden van de hotsprings, tussen de vrouwen met hoofddoekjes en lange gewaden aan. Wat ben ik blij met mijn bikini!

Na Poring vervolgen we onze reis weer terug naar Kota Kinabalu, waar we verblijven in het guesthouse ‘Lucy’s homestay’ welke eerder vol zat. ’s Ochtends worden we om 7.00u gewekt door zeer veel kabaal op straat.  Eenmaal gesetteld blijken we ook daadwerkelijk in het huis te verblijven van de altijd lachende Lucy! We kijken uit het raam en de straat staan helemaal afgeladen met mensen. We begeven ons naar het balkon aan de voorzijde en het blijkt dat er wordt geoefend voor een optocht voor de verjaardag van de koning van Sabah.

’s Middags besluit ik toch maar naar de kapper te gaan, want ik krijg de borstel bijna niet meer door mijn haar. Dit blijkt nogal veel bekijks te trekken in het kapsalon. Na 5 minuten stappen er allemaal mensen de kapsalon binnen om te zien hoe mijn blonde haar geknipt wordt! Bij het verlaten van de kapsalon vragen we ons toch wel even af wat ze met mijn haar gaan doen..

Vrijdag worden we ’s ochtends vroeg opgehaald door onze duikinstructeur en even later bevinden we ons op 18 meter diepte tussen het koraal, nemo’s en cuttlefishes. Het blijft bijzonder onder water ademen!

Op zaterdagmorgen moeten we onze reis helaas alweer vervolgen, terwijl we het zo naar onze zin hebben bij Lucy. We komen om 21.30 aan op het vliegveld van Kuala Lumpur en dan blijkt het nog ruim een uur te zijn met de bus naar de stad! Dat hadden we even niet verwacht. Helaas is de moeson ook begonnen in Maleisie en we komen dan ook totaal doorweekt aan bij het hostel waar we al eerder verbleven. Het wordt dus ook echt tijd om richting Laos te vertrekken..! 12 oktober vliegen we vanaf Kuala Lumpur richting Laos en 30 oktober mogen we Kirsten ook verwelkomen! En heel misschien.. ook Annette! We kunnen iig niet wachten totdat we in Laos zijn, een reunie in de jungle maak je tenslotte niet elke dag mee!